W czasach Jezusa w Palestynie było dużo owiec. Opiekowali się nimi pasterze. Życie pasterza było bardzo trudne, był na służbie każdego dnia tygodnia. Każde stado miało pasterza, który prowadził je co dzień w inne miejsce, aby znaleźć trawę do jedzenia, gdzie owce mogły jeść. Owce były zawsze pod jego czujnym okiem. Były zupełnie bezbronne i całkowicie zależne od pasterza. Dobry pasterz znał każdą swoją owcę, każda miała swoje imię, a wszystkie owce znały głos swojego pasterza i szły za nim. Każdy pasterz miał szczególny sposób mówienia do owiec, które pozwalało owcom poznawać, że jest ich pasterzem. Życie pasterzy często było poddawane poważnym niebezpieczeństwom, czasem zdarzało się, że dobry pasterz narażał swoje życie, aby chronić swoje owce.
Pan Jezus nazywa siebie Dobrym Pasterzem. Oczywiście nie owiec ale ludzi. Pan Jezus jak Dobry Pasterz gromadzi nas wokół siebie. On zna nas po imieniu, chce, byśmy słuchali Jego słów, bo pragnie prowadzić nas prosto do naszego Ojca w niebie. Dzisiaj przeżywamy Niedzielę Dobrego Pasterza, która rozpoczyna w całym Kościele dni modlitw o powołania do kapłaństwa i życia zakonnego. Kościół bardzo potrzebuje gorliwych i świętych kapłanów i osób konsekrowanych, oddanych Panu Bogu i ludziom. Prośmy, by Pan Jezus poruszał serca młodych do swojej wyłącznej służby, by nie zabrakło tych, którzy będą głosić słowo Boże i udzielać sakramentów św.
Dobry Pasterz niech prowadzi solenizantów
i jubilatów tego tygodnia,
szczególnie naszego kochanego o. Jerzego
You must be logged in to post a comment.