ADWENTOWE OCZEKIWANIE

„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa”.


PRZYBĄDŹ PANIE BO CZEKAMY

1. Przybądź Panie bo czekamy,
Twego przyjścia wyglądamy,
bo źle nam żyć bez Ciebie.

Ref.: Gotujmy drogę Panu, prostujmy ścieżki Jemu,
Przemieńmy swoje życie, odwróćmy się od złego.

2. Noc minęła, dzień już blisko,
w jasnym świetle czyńmy wszystko,
ze snu już powstać pora.

Ref.: Gotujmy drogę Panu…

3. Pan jest blisko, między nami,
w tłumie ludzi gdzieś wmieszany.
Czy umiem Go zobaczyć?

Ref.: Gotujmy drogę Panu…

4. Pan jest blisko i też czeka.
Czy przyjść może do człowieka?
Czy kocham go prawdziwie?

Ref.: Gotujmy drogę Panu…


Adwent to czas oczekiwania. Jest pamiątką oczekiwania ludzkości na przyjście Kogoś Najważniejszego, na Zbawiciela, który miał przywrócić przyjaźń pomiędzy Panem Bogiem a ludźmi.


Przez bardzo długi czas ludzie oczekiwali na przyjście obiecanego Zbawiciele, a kiedy już przyszedł i wypełnił swoje zadanie, Jego uczniowie postanowili, że co roku w określone dni będą przypominać sobie o tym wielkim wydarzeniu. Już od VI wieku, najpierw w Rzymie, a potem w innych miastach i krajach chrześcijańskich obchodzono Adwent jako pamiątkę tamtego wielkiego oczekiwania.

Ale Adwent to nie tylko pamiątka. To także prawdziwe oczekiwanie na Zbawiciela. W przyszłości Pan Jezus znowu do nas przyjdzie.
Pan Jezus urodził się w Betlejem tylko raz, a dzisiaj chce nieskończenie wiele razy rodzić się w naszych sercach – przychodzi do nas w Komunii świętej.
Dlatego co roku obchodzimy Adwent. Dlatego wołamy „Maranatha” – Przyjdź Panie Jezu. Czekamy na Boże Narodzenie.
Tylko w sercu dobrym, przygotowanym, Pan Jezus może się narodzić.  Sama Matka Najświętsza czuwa nad naszym przygotowaniem i podpowiada, jak być dobrym, szczególnie wtedy, gdy chętnie uczestniczymy w specjalnych Mszach św. zwanych roratami.