Znamy na pewno dziesięć Bożych przykazań na pamięć, bo przecież wszyscy, którzy chodzą na lekcje religii, je znają. Na pewno znamy też pięć przykazań kościelnych, to chyba jest trochę trudniej. Z katechizmu znamy też główne prawdy wiary, grzechy główne i wiele innych rzeczy, które pomagają dobrze żyć. Może ktoś powie, że dużo jest tych przykazań, nakazów i zakazów, które nas obowiązują. W czasach Pana Jezusa pobożny Izraelita musiał zachowywać o wiele więcej przykazań, nakazów i zakazów, bo aż 613! To bardzo dużo. W tym gąszczu przepisów człowiek bardzo łatwo mógł się pogubić.
W czytanej niedzielnej Ewangelii słyszymy o tym, jak pewien uczony w Prawie zadaje Panu Jezusowi pytanie: „Które przykazanie w Prawie jest największe?”
Pan Jezus odpowiedział – Najważniejsze przykazanie brzmi: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. A drugie: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. To najważniejsze przykazania. I one właściwie wystarczą, aby dojść do Nieba.
Bo jeśli ktoś kocha Pana Boga, to nie trzeba przypominać o tym, że Bóg powinien być w naszym życiu na pierwszym miejscu. Nie trzeba przypominać o niedzielnej Mszy Świętej i codziennym pacierzu, o tym, że Imię Boże jest święte i nie wolno wymawiać go bez potrzeby.
A jeśli kochamy innych ludzi jak siebie samego, to wcale nie trzeba przypominać nam o tym, że nie wolno kraść, oszukiwać, okłamywać czy w jakikolwiek sposób krzywdzić drugiego człowieka, bo przecież nikt samemu sobie nie chce zrobić żadnej krzywdy.
Przykazania są wskazówkami, jak żyć, aby być szczęśliwym. One bardzo szczegółowo podpowiadają, jak trzeba postępować, a przykazanie miłości, które dziś przypomina nam Pan Jezus, to największy i najpiękniejszy skrót wszystkich przykazań. Jeżeli będziemy mieli miłość w sercu, to wygramy swoje życie. Zatem wypełnienie przykazania miłości do Boga i do człowieka wystarczy, aby dojść do Nieba. Ono zastępuje wszystkie przykazania, bo wypływa z miłości.
Miłość do Boga to przede wszystkim czas, jaki Mu ofiarujemy. To czas na modlitwę, codzienny pacierz, na Mszę Świętą, na lekturę, która pogłębia naszą wiarę i pozwala lepiej poznać Pana Boga. Miłość do Boga to także zachowywanie Bożych przykazań. Miłość do ludzi natomiast to troska o innych, to pragnienie dobra dla nich. To również czas dla bliźniego.
Jeżeli mówimy, że nie mamy czasu dla Pana Boga lub dla innych, to znaczy, że oni nie są dla nas ważni. Jeśli będziemy szli drogą miłości do Boga i do ludzi, to możemy być pewni, że nie zabłądzimy, że otrzymamy nagrodę wieczną w Niebie.
Kochany Panie Boże! Dziękujemy Ci za to, że jesteś Bogiem miłości. Za to, że dajesz nam przykazanie miłości, że uczysz nas miłości i że kochasz nas choć tak często Cię zasmucamy. Dziękujemy Ci za to, że Twoja miłość jest większa niż nasze grzechy. Pomagaj nam stawać się dziećmi miłości. Pomagaj nam rozsiewać miłość wokół siebie i zamieniać czas na miłość, by mieć udział w Twojej wiecznej miłości. Amen.
You must be logged in to post a comment.