PAŹDZIERNIK

nazywany jest miesiącem różańcowym. Nabożeństwo różańcowe jest jedną z najpopularniejszych i najprostszych, jakie istnieją modlitw.

Różaniec powstawał przez wieki. Zakon św. Dominika i wędrowni kaznodzieje, którzy przemierzali Europę, ogromnie przyczynił się do rozpowszechnienia tej modlitwy.

Oficjalnie jednolity Różaniec Najświętszej Maryi Panny zatwierdził papież (też dominikanin) św. Pius V w 1569 r., a później, na pamiątkę zwycięstwa chrześcijan nad Turkami pod Lepanto, ustanowił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. Na różańcu modliło się, zalecając go jednocześnie innym, wielu papieży, między innymi Leon XIII, bł. Jan XXIII, Paweł VI. Papież Jan Paweł II w 2002 r. dodał rozważania tajemnic światła.

Rytmiczne powtarzanie słów Modlitwy Pańskiej czy Pozdrowienia Anielskiego jest ściśle związane z używaniem paciorków, które pomagają odmierzać rytm modlitwy i dają szansę skupienia się. Charakter tej modlitwy pozwala na zbudowanie bardzo głębokiej więzi z Maryją i jej Synem.

Tajemnice radosne opisują akt Wcielenia oraz dzieciństwo Jezusa. Bolesne odsyłają nas do Jego męki i śmierci. Część chwalebna przypomina o tym, że Pan Jezus wrócił do życia i jest zmartwychwstały. Tajemnice światła odtwarzają publiczne życia Pana Jezusa – chrzest w Jordanie, początek znaków w Kanie Galilejskiej, głoszenie Dobrej Nowiny, wzywanie do nawrócenia, Góra Przemienienia i ustanowienie Eucharystii.

Zapraszam co odmawiana Różańca w kościele o godz. 17.30 lub w domu.
Poproście rodziców, rodzeństwo, może babcie, dziadka, żeby z wami odmówili jedną cząstkę – dziesiątkę różańca.

Kiedy będziemy odmawiać różaniec, pamiętajmy by:
– wzbudzić w sercu konkretną intencję; odmawiając różaniec, zastanówmy się o jakie łaski chcielibyśmy upraszać, jakie cnoty chcielibyśmy naśladować.
– modlić się bez pośpiechu, spokojnie i w skupieniu.